Hi friends! Daar ben ik weer. Nog niet zolang geleden heb ik een blog geschreven over de weg die ik heb bewandeld met als eindstation; de diagnose Prikkelbare darm syndroom (PDS). Dat heeft fysiek een hoop voor mij veranderd, maar mentaal evenmin.

PDS

Dit bleek mijn erge buikpijnen en krampen waardoor ik alleen nog maar in de foetushouding kon liggen te veroorzaken en dus te verklaren. Sinds ik weet dat ik moet dealen met PDS heb ik minder last van mijn darmen. Niet alleen de diagnose heeft daartoe geleid, want sindsdien neem ik 1x per dag een zakje met vezels voor de stoelgang, ik begin steeds meer uit te vogelen waar mijn darmen qua voedsel niet blij van worden en ben mij meer bewust. Dat laatste klinkt misschien een beetje zweverig en daarom wil ik dat graag toelichten.

Doordat ik zoekende was naar waar die ellende met mijn darmen vandaan kwam, werd ik steeds angstiger om te eten. Niet dat ik niks at, want ik houd daarvoor te veel van lekker eten, maar ik genoot er eigenlijk niet meer van. Ik at vaak hetzelfde en wanneer ik uit mijn comfortzone stapte, zette ik mij schrap op een aanval die misschien niet eens ging komen. Op den duur durfde ik niet meer uiteten te gaan en kreeg ik de zenuwen van het idee wanneer ik bij iemand thuis ging eten. Hierdoor verloor ik de controle en wist ik bij voorhand al dat het mis zou gaan.

Eliminatiedoelwitten

Wat ik eerder vertelde komen er steeds meer eliminatiedoelwitten voor mijn voeding bij. Dingen waar mijn darmen doodongelukkig van worden. Iets wordt pas een eliminatiedoelwit wanneer ik het 3 keer heb gegeten en het 3 keer misgaat, dan pas komt het op mijn zwarte lijst te staan. Dit heeft ertoe geleid dat ik veel minder buikpijn heb, met een geruster gevoel eet en ook kan uitkijken naar lekker eten. Desondanks de invoer van mijn zwarte lijst, is de buikpijn niet helemaal verdwenen.

Rollercoaster

Iedereen heeft weleens buikpijn, logisch. Buikpijn die niet direct te verklaren is. Uiteindelijk begon ik een verband te zien tussen mijn buikpijn(aanvallen) en mijn emoties, oftewel gevoel. Wanneer ik onrustig ben of zenuwachtig ben voor iets, reageert mijn lichaam daar op. Vroeger was dat ook al zo, maar dan reageerde mijn lichaam met eczeem. Mijn eczeem is op dit moment erg rustig, ik draag zelfs nu in de zomer t-shirts en jurkjes met blote benen! Kan me niet heugen wanneer ik dat zonder aarzelen voor het laatst heb gedaan. Ojee, ik wil niet afdwalen van mijn verhaal dus eczeem parkeren we even voor een andere blog.

Het komt er op neer dat mijn emoties niet alleen mentaal invloed uitoefenen maar ook fysiek het een en ander bewerkstelligen. Nu ik mij daar bewust van ben probeer ik dat te reguleren. Je kan zeggen dat het natuurlijk makkelijker gezegd is dan gedaan om niet te stressen, maar toch helpt dat in mijn geval. Moet ik er wel bij zeggen dat ik niet op mijn 22e verga van de stress, maar de geringste spanning heeft al gevolgen voor mijn lichaam. Dit is dan ook een logische verklaring wanneer ik weer een aanval krijg maar niks geks heb gegeten. Soms is het zo dat de maaltijd gewoon niet goed valt, maar dat is weer een andere buikpijn dan de buikpijn waar ik het nu over heb. Zo specifiek kan het zijn.

Clean eten helpt

Ik heb eigenlijk nooit gerechten gegeten waar veel kruiden inzitten. Hoe cleaner de maaltijd, hoe beter het gaat. Denk hierbij aan een gebakken of gekookte aardappel met groente en een stukje vlees of vis. Geen thaise curries in ieder geval haha. Toen ik thuiswoonde hield mijn moeder daar al rekening mee en mocht ik altijd bedenken wat we gingen eten. Heel fijn vond ik dat. Eten is voor mij uitgegroeid tot controledingetje. Nu ik samenwoon is dat niet veranderd. Ik heb leuke boeken gevonden met veel gezonde maar ook lekkere recepten. Mitchell hoor ik nooit klagen! Ik vind koken leuker dan ik van te voren had gedacht. Hier zal mijn volgende blog over gaan. Blijf je me volgen?

---

Doordat ik dus meer inzicht heb gekregen in de hele situatie en mij bewust ben van PDS gaat het een stuk beter met me. Natuurlijk heb ik nog steeds mindere dagen, maar die zijn nu in de minderheid in plaats van in de meerderheid! 🙂