Hi friends! Long time no see. Er is ook een hoop gebeurd en veranderd de afgelopen weken. Een rollercoaster kan je wel zeggen. Ik praat jullie bij in deze nieuwe blog.

Mijn vorige blogpost ging over mijn nieuwe dieet. Voor mijn gevoel reageerde ik niet goed op melk, waardoor ikzelf naast een glutenvrij ook een melkvrij dieet was gestart. Ik heb heel veel respect voor de mensen die dit moeten doen, omdat ik een melkvrij dieet nog lastiger vind om te volgen dan een glutenvrij dieet. Het is natuurlijk ook maar net wat je gewend bent, maar ik stond versteld van alle voedingsmiddelen waar toch ook melk in verstopt zit.

Naar mijn idee ging het iets beter toen ik alles met melk liet staan. Maar toch hield ik last van buikpijn. Zelfs zo vervelend dat ik op Tweede Kerstdag na het etentje met mijn schoonfamilie op de SEH heb doorgebracht. Hier ga ik niet te diep op ik want het is geen leuk terugkijken op kerst 2019.

Éindelijk naderde mijn afspraak bij de MDL-arts. Ik had hier zo naar uitgekeken, want ik hunkerde naar bevestiging en een diagnose. Op dit moment was het alleen maar gissen wat ik deed.

In de dagen voor deze afspraak kwam ik er achter dat ik bepaalde voedingsmiddelen beter kon laten, zoals appels. Ik merkte dat wanneer ik appels at, ik een naar gevoel kreeg in mijn buik, licht in mijn hoofd werd en soms direct naar de WC moest rennen. Dat was niet alleen met appels zo, maar ook met andere producten. Ik hield daarom een dagschema bij met wat ik deze dag allemaal at en voegde een smiley toe om uit te drukken hoe ik me die dag voelde. Bovendien merkte we op dat mijn gevoelens heel erg invloed hebben op mij fysiek. Wanneer ik mij druk maak, verdrietig ben of juist heel erg enthousiast ben, krijg ik last van mijn buik. Dit verhaal heb ik in nog meer details aan de MDL-arts verteld. Zij kwam tot de conclusie dat ik het:

Prikkelbare darm syndroom heb (PDS).

Dat houd in dat je darm té gevoelig reageert op voedsel waar je darm helemaal niet op hoeft te reageren. Het is per persoon heel erg verschillend wat wel en niet goed valt op de maag. Maar het is overduidelijk dat fysiek en mentaal heel erg nauw in contact staan met elkaar en dus invloed op elkaar uitoefenen.

Hoe het nu gaat?

Beter. Ik denk dat de bevestiging dat ik dit niet ‘verzon’ erg heeft geholpen. Ik krijg meer inzicht in wat ik wel en niet kan eten, maar er zijn nog steeds dagen dat het helemaal mis gaat. Dan lig ik met krampen en pijnlijke steken in een gekke foetushouding op de bank omdat dat het enige is dat dan helpt. Het is dan maar wachten tot deze hel afzwakt.

We zijn as we speak druk in ons huis aan het klussen, want Mitchell en ik zijn van plan a.s. Maandag over te gaan. Dat brengt ook de nodige spanning met zich mee, wat niet altijd van goede invloed is op mijn gesteldheid. Daarnaast is het wel iets waar ik ontzettend naar uitkijk. Hierover later meer!

Hè fijn, ik heb jullie weer even bijgepraat. Het leven is nooit saai gelukkig! Dat heb je denk ik nu wel door 😉

Fijn weekend en tot snel weer!